برای مطالعه و بررسی ساختار بافت ها، تکه های کوچک 1 تا 2 میلیمتری از آن ها مورد نیاز می باشد که عمل برداشتن این تکه های کوچک را نمونه برداری و خود تکه بافت را نمونه (Specimente) می نامند. نمونه برداری یا بافت برداری به دو صورت انجام می شود:
که اصطلاحاً بیوبسی biopsy نامیده می شود و با استفاده از سوزن های ویژه‌ای انجام می شود.
، بلافاصله بعد از مرگ انجام می شود که اصطلاحاً به آن اتوپسی می گویند.
بافت برداری یا بیوپسی به فرانسوی (Biopsie) که به آن تکه برداری و نمونه برداری نیز می گویند، یک آزمایش پزشکی است که معمولاً توسط یک جراح یا متخصص رادیولوژی انجام می شود و شامل برداشتن نمونه‌ای از سلول ها یا بافت ها برای بررسی وجود یک بیماری یا تعیین وسعت آن است. بافت برداشته شده معمولاً توسط متخصص آسیب شناسی (پاتولوژی) زیر میکروسکوپ بررسی می شود
نمونه های تهیه شده از بدن از طرفی باید خصوصیات خود را حفظ کنند و از طرف دیگر بایستی برای تهیه لام و بررسی میکروسکوپی و سپس برای بایگانی و یا مطالعات بیشتر آماده گردد. یکی از فاکتورهایی که در زمان بندی مراحل پاساژ اهمیت دارد اندازه برش های بافت تهیه شده توسط پزشک است. زیرا قطعات درشت تر نیاز به زمان بیشتری دارند تهیه کنندگان بافت باید حداکثر اندازه بافت را بدانند و برای بدست آمدن نتایج یکسان سعی کنند قطعات را یک اندازه برش دهند. بطور مثال گاهی مرکز و گاهی محیط ضایعه و گاهی هر دو ناحیه بایستی بیوپسی شوند گاهی ضایعات جدید و گاهی ضایعات قدیمی دارای یافته های خاص هستند. ضخامت نمونه با توجه به تشخیص های مطرح شده متفاوت است مثلاً برای تشخیص پانیکولیت ها (التهاب هیپودرم) لازم است تا عمق هیپودرم نمونه برداری شود. گاهی لازم است برای بررسی تغییرات، نمونه ای از منطقه غیر گرفتار هم داشته باشیم. گاهی در برخی نواحی تغییرات ثانویه اتفاق می افتد که الگوی اصلی بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد.
ضخامت بافت و طول بافت اگر کوچک باشد بهتر است زیرا فیکساتورها بهتر در بافت نفوذ می کنند. ضخامت متوسط بافت برای کارهای معمولی 3 الی 5 میلیمتر و سطح مناسب 3 الی 10 سانتیمتر است. ضخامت های 0/5 میلیمتر برای بافت بهتر است. به طور مثال نمونه بافت پروستات بهتر است به ضخامت 0/5 میلیمتر و مقطع 10 در 10 میلیمتر مربع تهیه شود.
شکل 1) برداشتن مقطعی نمونه بیوبسی از بافت کلیه